همشهری آنلاین- یک قاره و یک جام‌ملت‌ها؛ هیجانی که خیلی زود از راه رسید و همه‌چیز را به خودش گره زد. آنچه در این تورنمنت در کنار بازی‌ها به‌شدت جلب توجه می‌کند، حضور مربیانی در کلاس جهانی است؛ اتفاقی که بدون‌شک جذابیت بازی‌ها را به اوج خواهد رساند.
روبرتو مانچینی
بدون هیچ شک و تردیدی، مانچینی بزرگ‌ترین مربی جام است؛ کسی که با سیتی قهرمان انگلیس، با اینتر قهرمان ایتالیا و با خود ایتالیا قهرمان یورو شده است. در حقیقت او آخرین مربی قهرمان اروپا تا امروز به شمار می‌رود و این رکورد باز هم در دست خودش خواهد بود تا تابستان بعدی و رقابت‌های جام‌ملت‌های اروپا از راه برسد. مانچو در ایتالیا کار بزرگی انجام داد. او یک تیم مطلقا ناامید و بحران‌زده را تحویل گرفت و با شکست‌دادن انگلیس در ومبلی، جام را از آن خودش کرد. با این حال، همان تیم کمی بعد نتوانست راه جام‌جهانی را پیدا کند و پروژه مانچو به‌شدت تحت‌تأثیر این اتفاق قرار گرفت. البته که باز هم ایتالیایی‌ها خواهان ادامه حضور این مربی بودند اما مدتی بعد، پیشنهاد سنگین عربستان شرایط را تغییر داد و موجب شد مانچینی برای نخستین‌بار در دوران مربیگری به قاره آسیا برسد.
هکتور کوپر
بهترین روزهای تاریخ باشگاه والنسیا وقتی بود که این تیم ۲بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. آنها در ۲سال متوالی راهی فینال شدند و هر دو تجربه با هدایت هکتور کوپر رقم خورد؛ مربی بزرگی که در هر دو فینال بازنده شد اما باز هم دستاورد بزرگی در والنسیا داشت. کوپر حالا با کوله‌باری از تجربه هدایت سوریه را بر عهده دارد. او که سابقه درخشانی در فوتبال ایتالیا داشته، زمانی هم سرمربی باشگاه اینتر بوده است.
پائولو بنتو
بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ بنتو سرمربی تیم ملی پرتغال بود و کریس رونالدو را هدایت می‌کرد. البته که پرتغال دقیقا ۲سال بعد از جدایی او قهرمان اروپا شد و این کنایه‌آمیز به‌نظر می‌رسید. این مربی پرتغالی که در قاره آسیا کره‌جنوبی را نیز هدایت کرده، حالا نفر اول نیمکت تیم ملی امارات است و رؤیاهای بزرگی برای این تیم دارد.
فیلیپ تروسیه
اصلا نمی‌توان جام‌جهانی۲۰۰۲ را بدون تروسیه تصور کرد؛ مربی خوش‌فکری که در آن جام سرمربی تیم ملی ژاپن بود. او آنقدر در ژاپن درخشید که شهروندی افتخاری توکیو را تقدیمش کردند. مرد عینکی معروف، حالا سرمربی تیم ملی ویتنام شده؛ مردی که تقریبا در همه دنیا مربیگری کرده است.
یورگن کلینزمن
فوتبالی‌ها شیفته این مهاجم بودند؛ یک بازیکن گلزن و جذاب که همیشه شادی‌های گل دیدنی و خاصی هم داشت. یورگن به‌عنوان مربی، چندان درخشان نبوده اما شاید حضور در تیم ملی کره‌جنوبی، همه‌چیز را در مورد او تغییر بدهد. هدایت بایرن‌مونیخ، تیم ملی آلمان، تیم ملی آمریکا و حالا هم کره‌جنوبی، پروژه‌های شاخص این مربی در دوران مربیگری‌اش به‌شمار می‌روند.
نظر شما